Maleisisch Borneo, een totaal andere wereld dan het vaste land van Maleisie. Het eiland bestaat volledig uit regenwoud en constant vliegen er de meest prachtige vogels om je heen. De mensen zijn erg vriendelijk en lachen en zwaaien naar je als je langs ze loopt op straat. Opvallend is dat het eiland gelukkig nog niet overspoelt wordt door toeristen.

Donderdag ben ik vanuit Kota Kinabalu afgereisd naar Mount Kinabalu. Erg grappig was dat de minivan stopte bij een ziekenhuis om daar te wachten op passagiers, ben even een kijkje gaan nemen in het ziekenhuis, wat een gekkehuis was het daar zeg. Totaal niet te vergelijken met een ziekenhuis in NL.

Aangekomen op het hoofdkwartier van het nationale park ben ik gelijk maar een slaapplek gaan zoeken. Gelukkig was er dichtbij het park een betaalbaar hostel waar ik kon overnachten. Heb daar een gezellig engels stel ontmoet waarmee ik samen de berg zou gaan beklimmen om zo wat kosten te delen.

De volgende morgen erg vroeg opgestaan om aan de klim te beginnen. We starten op een hoogte van 1800mtr en de hike van 6km zou ons brengen naar een hoogte van 3300mtr. Dat betekent dat we in 6km een hoogte moeten overbruggen van 1,5km, dat is dus erg stijl! Prachtig om te zien tijdens deze hike is hoe de natuur verandert des te hoger je komt. Het dicht beboste regenwoud verandert langzaam in een soort van maanlandschap. Vanaf 3000 meter werd de lucht erg ijl, waardoor het erg moeilijk wordt om te ademen. Aangezien ik lekker heb gerookt de laatste weken en daarnaast ook nog eens een topprestatie moest leveren, was het echt een ongelooflijk zware hike. Af en toe moest ik gewoon lachen om mezelf dat je na 15 stappen helemaal doodmoe bent, terwijl onder normale condities je makkelijk een half uur achter elkaar kan klimmen. Ik was erg blij dat Kate en Ian met me meeliepen waardoor deze zware tocht erg leuk en grappig was.

Na 5 en een half uur afzien zijn we aangekomen bij onze slaapplek Laban Rata op 3300mtr. Het uitzicht hier was echt onbeschrijflijk mooi en de zonsondergang hier was echt adembenemend. We hadden echt ontzettend geluk met het weer, want het kon gewoon niet beter! Echt zo fantastisch om de zon te zien verdwijnen terwijl je zelf ver boven de wolken bevindt. Natuurlijk sliep ik in mijn dorm weer met 2poolse vrouwen (sorry Mikolaj :p ). Om een uur of 8 probeerde ik te gaan slapen, want om 2 uur moesten we opstaan om op tijd voor de zonsopgang bij de top te zijn. Van goed slapen kwam het echt niet, omdat ik erg veel last had met ademhalen en een meisje de kamer naast me had last van hoogteziekte en hield iedereen om haar wakker. Ja, je wil de top bereiken dan moet je er ook wat voor over hebben.

Aangezien de tocht van 3300 meter naar 4100mtr erg koud zou worden heb ik mezelf goed ingepakt: 2 broeken, 3 t-shirts, een sweater, een jas en handschoenen zouden moeten voldoen om de top warm te bereiken. Uiteraard had ik ook dp zijn hoofdlamp op (bedankt dp, gebruik hem echt vaak!). Erg avontuurlijk was de tocht wel aangezien je door het pikkedonker je weg naar de top moest vinden, vaak moest je door middel van touwen de erg steile stukken overbruggen. De laatste kilometer was echt ongelooflijk zwaar, gelukkig heeft mijn gids mij erg goed begeleid en adviseerde mij om echt zeer kleine stapjes te doen. Ademhalen op deze hoogte en tegelijk een topprestatie leveren was echt niet te beschrijven zwaar en aangekomen op de top was ik best wel trots op mezelf. Gelukkig was ik echt precies op tijd bij de top om de zonsopgang mee te maken. Langzaam begon je te zien door welk een landschap je de tocht heb afgelegd, niets groeit hier meer op deze hoogte. Na snel wat mooie foto's geschoten te hebben moest ik echt enorm poepen tot grote schik van mijn engelse reisgenoten. 50 meter van de top heb ik daar een grote boodschap achter gelaten haha, dat moet wel een record zijn ofzo.

Daarna zijn we begonnen aan een helse afdaling die ik maar liever zo snel mogelijk probeer te vergeten, want in totaal hebben we die dag 12,1 km afgelegd waaronder 8,7 stijl naar beneden liep.

Na de beklimming van Mount Kinabalu heb ik gelijk een bus gepakt naar de andere kant van Sabah (Borneo), heb in de bus 2 jongens ontmoet die ook naar dezelfde plek gingen als ik 'Sepilok'. Sepilok is een klaan dorp midden in de jungle die bekend is om zijn Orang Oetang opvangcentrum. Heb hier in de volgende 2 wilde Orang Oetangs gezien en heb gewandeld door een park. De volgende dag heeb ik lekker rustig aangedaan en gerelaxt bij het zwembad van mijn resort. De laatste 3 weken ben ik iedere dag druk in de weer geweest met plekken bezichtigen en de vermoeidheid en spierpijn begonnen zijn tol te eisen. Dus een perfecte timing om in dit kleine paradijsje even mijn batterijen op te laden.

Groetjes aan iedereen

Kus voor Maris

Ps: Als iemand zich geroepen voelt om mij extra fotoruimte cadeau te doen, alvast bedankt, want ik kan nog maar een paar foto's kwijt.