Voordat ik afreisde naar Cambodja had ik al een beetje een idée wat mij te wachten stond. Een land verscheurd door oorlog en armoede, maar wat de laatste jaren hard aan de weg timmert om een goede reisbestemming te worden. De bezienswaardigheden zijn aanwezig, alleen mist het land nog een goede infrastructuur.

Goed voorbereid reisde ik op eigen kracht af naar de grensovergang bij Poi Pet, met 3 zeer belangrijke basisdgedachten in mijn hoofd. 1. Vertrouw niemand, iedereen liegt en is op je geld uit. 2. Iedere prijs is onderhandelbaar, maar dan ook echt iedere prijs. 3. Geduld is je beste vriend, verlies nooit de controle en wordt boos, dat wordt beschouwd hier als een groot teken van zwakte. Vanaf de 1^e minuut na de grensovergang heb ik deze regels ieder uur wel een keer toegepast.

Poi Pet is een rovershol, een plek die je het beste kunt vergelijken met een cowboystad uit het wilde westen. Poi Pet ligt aan een lange zandweg met daarlangs casino's bars en wat huizen. De weg die je verder het binneland inbrengt is druk met verkeer: Brommers waar soms wel 4 a 5 mensen tegelijk op zitten, pick-up trucks, paard en wagen en loslopende koeien. Poi Pet is een beruchte stad als het aankomt op toerisme. Iedereen in de stad zit volgens mij in een groot complot om de de onwetende toerist zoveel mogelijk dollars te ontfutselen. Gelukkig heb ik mijn 3 basisregels, maar zelfs onder deze condities (extreem heet +40 graden, geen idee waar je heen moet en iedereen om je heen liegt) is het moeilijk om mijn hoofd koel te houden. Om mij heen zie ik iedere toerist bezwijken voor de veel te hoge prijzen die zij betalen om op hun plaats van bestemming te komen. Veel bijzondere momenten heb ik hier meegemaakt in een relatief korte tijd. Gelukkig heb ik me geduldig gehouden en uiteindelijk een gedeelde taxi te pakken gekregen voor 7,5 dollar naar Siem Reap (3uur)

Siem Reap is de stad waar alle toeristen naar toe gaan om de tempels van de oude hoofdstad Angkor te bekijken. Siem Reap is hierdoor een erg toeristische plek geworden die voor ieder wat wils te bieden heeft. Continu ben je bezig met afdingen: Afdingen voor je slaapplek, afdingen op de belachelijk hoge prijzen van de restaurants en vooral onderhandelen met de motor chauffeurs.

Siem Reap heeft een vreemde sfeer die niet makkelijk onder woorden te brengen valt. Het verkeer is werkelijk chaotisch, volgens mij is de regel dat er geen regels zijn en degene met de meeste lef voorrang heeft. Verder is het een erg mooie stad met alleen laagbouw, met erg veel bomen. Waardoor je het gevoel hebt dat je je in een dorp bevindt in plaats van een stad. Weinig rust heb je hier helaas niet aangezien je om de paar minuten wel aangesproken wordt door iemand om wat dan ook te kopen of een ritje door de stad. Hello sir you need tuk tuk, you wanna buy weed or you want some hot girls zijn uitspraken die je hier om de paar minuten hoort als man alleen. De eerste avond rustig aan gedaan, want de volgende dag wilde ik er vroeg op uit. Alleen tijdens het avond eten van een traditioneel khmer gerecht stond mij nog een kleine verrassing te wachten. Het blijkt dat er in traditionele gerechten soms wat ganja (wiet) zit, wat resulteerde dat ik als een blok in slaap viel. Weet ik dat ook gelijk weer!

De volgende dag goed uitgerust op pad. Mijn eerste taak was het zoeken van een motor chauffeur die me de komende dagen kan rondrijden. Na 10 minuten had ik Wong gevonden die redelijk engels sprak en na een korte onderhandeling kwamen we tot een goede prijs. Hou zij mij 3 dagen rond Angkor Rijden en de laatste dag zou hij me wat van het binneland laten zien. De eerste dag behoorlijk wat tempels gezien, allemaal onvoorstelbaar mooi en gelegen in de jungle. Prachtig om te zien hoe de bomen tussen, in en op de tempels groeien, zoals jullie al op mijn foto's hebben kunnen zien.

Waar je ook loopt in Angkor iedere paar minuten word je wel gevraagd of je iets wil kopen. Vaak worden er kleine kinderen ingeschakeld die moeilijk van je af te schudden zijn. In hordes komen ze op de toeristen afrennen, grappig om te zien, maar je ziet dat veel toeristen het totaal niet leuk vinden. Het is ook moeilijk als er een klein kind voor je staat van 6 jaar die probeert wat water aan je te verkopen en je weet dat ze totaal geen geld hebben om naar school te gaan, terwijl de kinderen in ons land vrolijk buiten spelen en naar school gaan.

De volgende dag vroeg op, want ik ging eindelijk Angkor Wat zien en wilde dat graag bij zonsopgang. Het was prachtig om te zien hoe de zon opkwam boven zo'n mystieke tempel. Ik genoot van iedere stap die ik deed op de brug richting Angkor Wat. Angkor Wat is groots, mysterieus en prachtig. Diezelfde dag nog meer tempels bekeken maar die vielen allemaal in het niet in vergelijking met Angkor Wat.

Mijn laatste dag heeft Wong mij meegenomen naar Kbal Spean. Een berg 40km verwijderd vanaf Siem Reap dat betekent dus een lange motortocht door het platteland van Cambodja. Opvallend is: Dat de mensen leven in houten huizen die verhoogt zijn door palen, het aantal loslopende koeien, Cambodja nog steeds zeer politiek gezind is iedere paar honderd meter zie je wel weer een reclame van de Cambodjan People Party of the Funcinpec party, de mensen hoe arm ze ook zijn toch veel glimlachen en dat Camdodja tijdens het hete seizoen echt verschrikkelijk heet is. Aangekomen bij Kbal Spean een heerlijke wandeltocht gedaan van 2km naar de top van de berg waar een kleine waterval was. Het was goed om na 2 dagen intensief tempels bekijken iets van het platteland te zien en te wandelen door de natuur.

De volgende dag ben ik afgereisd naar de hoofdstad van Cambodja Phnom Penh. Was Siem Reap al chaotisch qua verkeer, Phnom Penh is nog vele malen erger. Oversteken op straat is levensgevaarlijk, gelukkig heb ik al wat ervaring met het verkeer in Azie, maar als dit je eerste bestemming zou zijn van je vakantie dan zou je gillend het vliegtuig terug naar huis pakken. Phnom Penh was gedurende het regime van Pol Pot het hoofdkwartier van de Rode Khmer, veel gruwelen hebben zich in deze stad plaats gevonden en mijn doel was om dat te zien in de diverse musea. De volgende dag een Motor chauffeur ingeschakeld om mij de stad te laten zien. Als eerste ben ik naar het paleis van de koning gegaan wat een beetje een slap aftreksel is van het koninklijk paleis van Thailand. Vervolgens naar het voormalig S-21, wat de gevangenis was waar volgens de Rode Khmer de rebellen werden gevangen gehouden en gemarteld tot de dood. Als laatste ging ik naar de plek waar alle doden liggen begraven met de toepasselijke naam The killing Fields. Al met al een beetje sombere dag, want je wordt er niet echt vrolijk van om te zien hoe de mensen zijn behandeld ten tijde van Pol Pot. Een vraag die constant in mijn hoofd afspeelde was: Waarom heeft de wereld niet ingegrepen, het meest bizarre is dat de amerikanen al aanwezig waren in Cambodja, maar zij verlieten het land toen de Rode Khmer binnenvielen. Niet te vergelijken met de politiek van nu, als Irak een scheet laat valt Amerika binnen, hetzelfde geldt voor Afghanistan.

Mijn laatse dag proberen rustig te wandelen door de stad en even op de russische markt gekeken. Grappig was dat de verkoop van babykleren en geweren op nog geen 30 seconden wandelen van elkaar verwijderd waren. Diezelfde dag teruggegaan naar Bangkok waar ik nu verblijf. Helaas de laatste paar dagen niet helemaal lekker, maar gisteren heb ik bij de apotheek antibiotica gehaald en ben nu weer helemaal fit!

Groetjes Leon